Hadar urodził się w naszej hodowli. Jego rodzicami są przepiękny gniady ogier Lahouar Al Shatane SA oraz matka pełna gracji, uroku osobistego i zasłużona Salimah Min Allah. SA Gdy się urodził od razu wstał na nogi i wypił swe pierwsze mleko. Był duży i silny jak na źrebaka. Chętnie się uczył, więc trenerzy wręcz ustawiali się w kolejce by pracować z gniadym przystojniakiem. W bardzo młodym wieku, nauczył się chodzić na prezenterce i lonży, a także opanował podstawowe komendy wydawane przez prezentera. Nigdy nie był lekkiej, czy kruchej budowy więc w wieku trzech lat została podjęta decyzja o jego zajeżdżeniu. Jednak Hadar miał inne zdanie na ten temat i wcale nie miał ochoty na zajeżdżanie. Dlatego zrezygnowano, stwierdzono że nie ma co z nim walczyć. Czas mijał a rumak się rozwijał i stawał się coraz piękniejszy. Postanowiliśmy znaleźć dla niego nowego właściciela i właśnie w ten sposób WHK Lider stało się jego drugim domem. Tam jego kariera pokazowa trochę ruszyła do przodu. Hadar u Miśki spędził ponad trzy lata, jednak później musiała ona zawiesić stajnię i w lutym 2019 roku postanowiliśmy sprowadzić ogiera z powrotem do nas.

Oaza spokoju. Jest najspokojniejszym koniem w naszej stajni. Hadar odznacza się niebywałą inteligencją i zawsze pojmuje czego od niego wymaga człowiek, chociażby próbował jemu to przekazać w najbardziej niezrozumiały sposób. Stajenni go uwielbiają, bo nie sprawia w ogóle problemów. Nazywają go najlepszym ogierem świata. Nie rzuca się na inne konie i nie rwie się do klaczy. Czy w stajni czy poza nią, zawsze pozwala personelowi wypełniać swoje zadania. Nie rzuca się na jedzenie przynoszone w porze karmienia. Nie kopie, nie gryzie. W boksie zazwyczaj śpi lub je, ewentualnie wygląda co się dzieje na korytarzu. Podczas czyszczenia stoi spokojnie, dotyk na całym ciele jest w pełni akceptowany. Wszystkie nogi podaje i trzyma w górze na polecenie. Rozczesywanie grzywy i ogona znosi tylko jeśli jesteś delikatną osobą, nie lubi, gdy dzieci lub nawet dorośli ciągną go za włosie. Może wtedy być wredny i wykorzystać swą inteligencją na niekorzyść człowieka. Nie jest agresywny w stosunku do innych koni. W WHK Lider przyjaźnił się z arabskim Shazmanem, za to u nas najlepiej czuje się w pobliżu swojego ojca Lahouara. Generalnie woli przyzwoite towarzystwo niż rozbrykane źrebaki i szatany. Na padoku nie wywołuje bójek, zazwyczaj skubie trawę, lub się wyleguje. Koń profesor, bardzo cierpliwy.

Hadar to przepiękny ogier arabski. Obdarowany gniadą maścią, bez żadnych odmian. Choć w jego budowie można znaleźć pewnie jakąś małą wadę, zdecydowanie więcej jest zalet, jak na przykład delikatnie wklęsły profil dobrej wielkościowo głowy. Ogier posiada bardzo mocny układ kostny. To sprawia, że nie łatwo go przeciążyć. Szyja dość umięśniona jak na tę rasę, ale ładnie zgrywa się z kłodą, która wcale taka lekka nie jest. Zad i wszystkie cztery kończyny silne, zdolne do niebywałego wysiłku fizycznego oraz cudownej prezentacji. Łopatki skośne, prawidłowe do wzorca rasy. Kare włosie grzywy i ogona jest bardzo gęste i błyszczące jak na konia arabskiego przystało. Wszystko to tworzy zgrabną całość. Choć porusza się w typowo arabskim stylu, to można znaleźć to coś, co sprawia, że żaden inny koń nie potrafiłby naśladować jego ruchów, szczególnie kłusa. W stępie zdarza mu się skarać kroki, lecz nasi trenerzy starają się wyeliminować to niedociągnięcie. Zazwyczaj zdarza mu się to jak się na coś nakręci albo zestresuje się czymś chłopaczyna. Podczas kłusa świetnie pracuje przodem, co daje wręcz magiczny efekt. Bardzo często zdarza mu się wyginać szyję w łuk i kłusować między innymi końmi prezentując chody. Galop w jego wykonaniu jest magiczny, trudno wychwycić moment w którym kopyta opadają na ziemię, spostrzec można głównie fazę zawieszenia. Sposób w jakim się porusza trudno ubrać w słowa, elastycznie porusza całym swoim ciałem, trudno wtedy na niego nie patrzeć. Koń profesjonalista, gotowy na wszystko. Na wystawie nie pozwala sobie na najmniejsze błędy. Bardzo posłusznie wypełnia wszystkie polecenia prezentera, jest opanowany w sytuacjach bardzo dużego stresu. Nie boi się okrzyków czy klaskania, bardzo dobrze wie, że to jest specjalnie dla niego, co tylko jeszcze bardziej go motywuje. Zarówno na zawodach czy na treningach pracuje tak samo aktywnie i chętnie daje z siebie ile tylko może.