Exotic Jakarta urodził się w naszej hodowli, a jego imię pochodzi oczywiście od nazwy Jakarta Arabians. Jest pierwszym koniem w historii tego miejsca oraz pierwszym, którego właścicielką była Zafira. Jako jeden z niewielu koni istniejących w wirtualu jest aktywny pod względem kariery i hodowli nieprzerwanie od 2010 roku, czyli właściwie od początku istnienia stadniny. Początkowo przez długi czas był ogierem czołowym, jednak później ten tytuł przypadł innemu ogierowi.
Gniadosz jest potomkiem jednych z najlepszych koni wirtuala. Jego rodowód jest pełen pokazowców, które odnosiły ogromne sukcesy na ringach. Ojciec, Cassino, należy do światowej arabskiej elity i słynie z bycia genialnym reproduktorem - na swoim koncie ma około 40 potomków. Obecnie mieszka w naszej hodowli po tym jak udało nam się przywrócić go do wirtuala. Matka Jakarty, AW Shaima, także po długiej przerwie wróciła na salony i opiekę nad nią sprawuje hodowla Might Arabians. Po rodzicach gniadosz odziedziczył przede wszystkim lekkość i grację z jaką zwykł poruszać się na wszelkich pokazach i międzynarodowych championatach. Już w dniu narodzin stał się ulubieńcem wszystkich pracowników stadniny. Był bardzo słodki i potrafił zawrócić w głowie, więc chyba nikt nie był w stanie oprzeć się jego urokowi. Płynny ruch i dostojny krok od początku miały w sobie coś dzikiego i egzotycznego - stąd właśnie pierwszy człon jego imienia.
Potomkowie Jakarty, którego korzenie sięgają aż do siwego Ibrahima urodzonego w 1899 roku, powszechnie uważani są za konie piękne i niezwykle silne. Każdy z nich cechuje się świetną budową i dobrymi cechami charakteru. Ogier od początku wykazywał talent ujeżdżeniowy, ale zaniechaliśmy trenowania go w tym kierunku z uwagi na dużą podatność na wszelkiego rodzaju kontuzje. Z tego powodu użytkowany jest wyłącznie pokazowo i to z bardzo dużymi sukcesami.
Jakarta generalnie jest dość leniwy i mało temperamentny. Często wcale nie chce mu się pracować i na treningi trzeba ciągnąć go siłą, albo zachęcać przysmakami, żeby w ogóle zechciał ruszyć się z boksu. Czasami jest to dość denerwujące, zwłaszcza gdy zbliżają się jakieś ważne zawody, a on wybrany zostaje na jednego z naszych reprezentantów. Bardzo trudno jest wtedy trafić w dobry dzień, w którym współpraca faktycznie idzie perfekcyjnie. No ale gdy już wreszcie przekona się, że lepiej jest ruszyć tyłek, żeby w końcu wszyscy dali mu spokój, to trzeba przyznać, że pracuje się z nim całkiem przyjemnie. Jest posłuszny i uległy, a choć nie przyswaja nowych rzeczy bardzo szybko, to jednak przykłada się do treningu i stara tak mocno jak to tylko możliwe. Mimo swojej niechęci do bycia nadmiernie aktywnym na pokazach radzi sobie świetnie i wkłada całe swoje serce, by osiągnąć jak najwięcej. Po zapięciu prezenterki wygląda, jakby wstąpiła w niego nowa energia. Choć na co dzień jest skromny i spokojny na ringu jego ruch i oczy zdają się krzyczeć: "Patrzcie na mnie!". Bez trudu oczarowuje sędziów i widzów swoją gracją. Jest bardzo elegancki i delikatny, a jego chody, nieważne jak mocne, wydają się lekkie i bezszelestne. Zawsze dąży do wygranej.
Ogier nigdy nie pokazuje słynnego, dzikiego arabskiego temperamentu. Jest bardzo spokojny i opanowany, ma też w zwyczaju "ojcowanie" młodym koniom i pouczanie ich. Wszystkie konie czują do niego ogromny respekt, nie starają się nad nim dominować ani narzucać swojej woli. To sprawiło, że gniadosz jest dobrym przywódcą stada i w dawnych latach był z niego świetny ogier czołowy. Jest bardzo przyjacielski, lubi przebywać w towarzystwie ludzi, choć nie przepada za małymi hałasującymi dziećmi. Ceni sobie ciszę i spokój, który zbyt często mącony jest przez bardziej nadpobudliwe konie. Na padoku nie jest zbyt ruchliwy, woli odpocząć w cieniu drzewa i zająć się skubaniem trawy niż brykać z pozostałymi. Od czasu do czasu w ramach treningu lubi sobie pokłusować, zachowuje się wtedy tak samo jak podczas pokazów. Jest ciekawy świata, ale zbyt leniwy, by ten świat poznać. Po prostu nie chce mu się chodzić, woli spokój i cień swojego ulubionego drzewa na pastwisku.