Vicasso urodził się w hodowli koni Kwitnący Lotos, której właścicielem jest Zorka. Jako źrebak był niezłym rozrabiaką i wszędzie było go pełno. Jego rodzice nie byli jeszcze zbyt znani, zaplanowanie pokrycia klaczy Nestea ogierem Briliant Cassent było trochę hazardowym ruchem, bo nikt nie miał pojęcia czy wyjdzie z tego zwykły przeciętniak czy może koń z potencjałem. Cassent nie zrobił żadnej szczególnej kariery i właściwie to mało kto o nim pamiętał; Vicasso jest także jego jedynym potomkiem i jednym z dwóch istniejących koni z tej linii męskiej. Jedynie matka kasztanka, Nestea, była odrobinę bardziej rozpoznawalna i dała kilka źrebaków. Najbardziej rozpoznawalnym z nich był z pewnością ogier Zanpaktou własności SK Akai Hikari, który kilka lat później spłodził naszą zmarłą już perełkę Senbonzakurę. Więc jak widać żaden z rodziców Vicasso nie zasłużył się jakoś szczególnie dla wirtuala, dlatego nie było do końca wiadomo, czy sam Vicasso wyróżni się czymkolwiek spośród wszystkich potomków Nestea. Jednak gdy trochę podrósł okazało się, że naprawdę ma realne szanse na to, żeby mógł zabłysnąć bardziej niż jego przodkowie. Zorka rozpoczęła z nim treningi do pokazów i już jako młodzik zaczął zdobywać swoje pierwsze osiągnięcia. Był doceniany przez sędziów i dostawał same miejsca na podium. Niestety nie trwało to zbyt długo. Gdy Vicasso skończył 11 lat został wystawiony na sprzedaż przez Zorkę. Jedyną chętną osobą do kupienia go była Srokata, która wówczas prowadziła SKS Frequency. Po zbadaniu tego epizodu w jego historii wiemy, że ogier przez około pięć miesięcy na pewno nie został zabrany z hodowli Zorki i ta pod koniec 2010 roku ponownie wystawiła go na sprzedaż, ale nie ma żadnego śladu o tym, co działo się po tym okresie. Prawdopodobnie ogier nigdy nie został sprzedany jeszcze raz i został w swojej rodzimej hodowli, a po jej zamknięciu w 2011 roku słuch o nim zaginął. Przerwa w jego karierze trwała około pięciu lat.
Vicasso jest bardzo spokojnym i zrównoważonym koniem. Ma przyjazny charakter, jest otwarty na nowe kontakty i raczej nie trzyma się na dystans. Jest bardzo ufny, czasem nawet aż za bardzo, pozwala na dotykanie się nawet osobom, których nie widział nigdy wcześniej. Gdziekolwiek się pojawi zawsze roztacza wokół siebie miłą aurę, która sprawia, że ogier przyciąga do siebie każdego i wszyscy chcą z nim spędzać czas. Jest dobrze ułożony, grzeczny i bezkonfliktowy. Z innymi końmi przeważnie świetnie się dogaduje, ale w hierarchii stada stoi dość nisko ze względu na swoje uległe usposobienie. Na padoku zdecydowanie woli leniwe skubanie trawki i wylegiwanie się w cieniu drzewa niż dzikie galopady z pozostałymi. Jakby nie patrzeć należy do grupki naszych najbardziej wiekowych koni, więc nie ma się co dziwić, że czasami zachowuje się jak staruszek. W stajni także jest spokojny i cichy, przy karmieniu zawsze cierpliwie czeka na swoją kolej. Czyszczenie nie jest jego ulubioną rzeczą, za to kąpiele jak najbardziej.
Kasztanek dobrze radzi sobie podczas treningów i chyba nie miniemy się z prawdą gdy stwierdzimy, że nigdy nie było z nim jakichkolwiek większych problemów. Stara się skupiać na trenerze i jego poleceniach. Wiadomo, że nie zawsze wszystkie wykonuje perfekcyjnie, jak każdy koń ma lepsze i gorsze dni, ale naprawdę nie można na niego narzekać. Z reguły prezentuje się zjawiskowo i współpracuje na przyzwoitym poziomie. Ma bardzo dobrą budowę i genialnie się rusza, na szczególną uwagę zasługuje akcja nóg, która często wręcz powala na kolana. Nie tylko nas jako opiekunów, ale także widzów i sędziów na pokazach. Vicasso na ringu czuje się bardzo komfortowo, nie stresuje się i nie daje rozpraszać innym koniom. 
Briliant trafił do naszej hodowli w 2015 roku w ramach programu reaktywacji starych koni.